ბიოგრაფიაში ალბათ პოლიტიკური ბიოგრაფია უფრო საინტერესოა, ვიდრე სად დავიბადე, რომელ წელს და რომელი სკოლა დავამთავრე.
პოლიტიკით ბავშვობიდანვე დაინტერესებული ვიყავი და სხვა ბავშვებისაგან განსხვავებით ასე თუ ისე ვადევნებდი თვალს რა ხდებოდა ქვეყანაში. 17 წლის ვიყავი, როდესაც სრულიად შემთხვევით მოვხვდი ბადრი პატარკაციშვილის საარჩევნო შტაბში. მოვხვდი და იქვე დავრჩი. სულ მალე ახალგაზრდულის ლიდერად ვიქეცი და ჩავები მაშინდელი "მიშა ვარდები, მალე გადავარდების" ფერხულში. როგორც 17 წლის ცხელ სისხლიან ახალგაზრდას შეეფერება, ხშირი იყო 2 კაცით გზების გადაკეტვები, პროვოკაციები, დამიჭი-გამიშვი და ასე შემდეგ. თუმცა ეს ყველაფერი რამდენიმე თვეში დასრულდა. ამის შემდეგ 2009 წელს უკვე ირაკლი ალასანიამ შექმნა "თავისუფალი დემოკრატები" და იქ მოვხვდი ჩემს ძველ მეგობრებთან ერთად. აქ უფრო მეტად პარტიული სტრუქტურის შენება, საკუთარი აქტივის შექმნა და მართვა მომიწია. საინტერესო გამოცდილება იყო.
2012 წელს აქტიურად ვმონაწილეობდი ქართული ოცნების საარჩევნო კამპანიაში. პირველ ეტაპზე რეგიონებში დიდი აქციები რომ იყო, იმათ დაორგანიზებაში ვმონაწილეობდი. ბოლო სამი თვე კი სამგორში, მაჟორიტარობის კანდიდატის თანაშემწე ვიყავი. მთავრობის შეცვლის შემდეგ რატომღაც გადავწყვიტე დეპუტატის ბიუროში დარჩენა. სამგორი ჩემი რაიონია და მინდოდა აქტიური მონაწილეობა მიმეღო იქაურობის "აღმშენებლობაში". პოლიტიკური გათვლებიც მქონდა, საკრებულოში მინდოდა კენჭი მეყარა ვარკეთილზე. წელიწადნახევარი გავუძელი, მეტი ფიზიკურად ვეღარ შევძელი. შეუძლებელია უყურო ერთის მხრივ დეპუტატის ბიუროში მოსულ შეწუხებულ ადამიანებს და მეორეს მხრივ ტელეფონში თავჩარგულ მათ დეპუტატს. ბოლოს ყელში ამომივიდა, ჰალსტუხი მოვიხსენი და ფართუკი გავიკეთე. წელიწადნახევარი რესტორანში ვიმუშავე მიმტანად (და შესაძლოა აქ ყველაზე დიდი გამოცდილება მივიღე ადამიანებთან ურთიერთობის). შემდეგ მოვხვდი ჯანდაცვის სამინისტროში ჩემი პროფესიით. დღემდე ვმუშაობ იქ. და სწორედ ჯანდაცვაში, სოციალური მომსახურების სააგენტოში დაიწყო ჩემში სოციალისტი ცოტნეს განადგურება და ლიბერტარიანელი ცოტნეს დაბადება. ამაში დიდი წვლილი შეიტანა ჩემმა მეგობარმა და თანამშრომელმა, რომელმაც პირველივე დღიდან დამიწყო რაღაცეების ახსნა და ნელ ნელა "აზზე მომიყვანა". 2017 წლის ბოლო იყო ალბათ ან 2018 იყო ახალი დაწყებული როცა გირჩში ფიზიკურად მოვედი. მანამდე უბრალოდ შორიდან ვეტრფოდი. გირჩში დიდი საქმეები არ მიკეთებია, რატომღაც ხან დრო არ მყოფნიდა, ხანაც გარემოებები არ მიწყობდა ხელს. ბოლო აქტივობა კი დაუმორჩილებლობის აქტია, რომელიც აგერ უკვე ოქტომბრის შუა რიცხვებიდან მაქვს გამოცხადებული და დღემდე ვაგრძელებ. ჯიუტად არ ვნებდები პოლიციას და შრომის ინსპექციას და "ხმის ჩამწერ სტუდიაში" ვიწერ კარგ ტექნოს და ამ ტექნოს ფონზე ვცეკვავთ კიდეც :D
P.S. იმედი მაქვს, როცა ამ ბიოგრაფიას მოვუბრუნდები რამდენიმე თვეში ბევრი ახალი რამ მექნება დასაწერი.
